1

Həqiqətən, Biz Nuhu öz qövmünə göndərdik (və dedik): “Sən öz qövmünü, onlara ağrılı-acılı bir əzab gəlməmişdən əvvəl xəbərdar et!”

2

O dedi: “Ey qövmüm! Şübhəsiz ki, mən sizi aydın bir tərzdə xəbərdar edənəm!

3

Allaha ibadət edin, Ondan qorxun və mənə itaət edin!

4

(Belə etsəniz,) O sizin günahlarınızdan keçər və sizə müəyyən vaxtadək möhlət verər. Həqiqətən, Allahın (müəyyən etdiyi) vaxt gəlib çatdıqda əsla təxirə salınmaz. Kaş biləydiniz!”

5

O dedi: “Ey Rəbbim, mən xalqımı gecə də, gündüz də dəvət etdim.

6

Amma dəvətim onların (haqdan) qaçmalarını daha da artırdı.

7

Sən onları bağışlayasan deyə mən hər dəfə onları (imana) dəvət etdikdə, onlar barmaqlarını qulaqlarına tıxayır, paltarlarına bürünür, (küfrlərində) israr edir və ötkəm-ötkəm təkəbbürlənirdilər.

8

Sonra mən onları aşkarcasına dəvət etdim.

9

Sonra mən onlara (həm uca səslə), (həm də) gizlicə bildirib

10

dedim: “Rəbbinizdən bağışlanmağınızı diləyin! Həqiqətən, O, çox Bağışlayandır!

11

O, sizin üzərinizə bol-bol yağış göndərər,

12

var-dövlət və oğul-uşaqla sizin imdadınıza çatar, sizin üçün bağlar salar və çaylar yaradar.

13

Necə olub ki, siz Allahın böyüklüyünü layiqincə uca tutmursunuz?

14

Axı O sizi mərhələlərlə yaratdı.

15

Məgər Allahın yeddi göyü təbəqə-təbəqə necə yaratdığını görmürsünüz?

16

Ayı bir nur, günəşi də çıraq etmişdir.

17

Allah sizi torpaqdan bir bitki kimi bitirmişdir.

18

Sonra O sizi ora qaytaracaq və yenidən çıxardacaqdır.

19

Allah yeri sizin üçün xalı təki döşədi.

20

(Belə etdi) ki, orada geniş yollarla hərəkət edəsiniz”.

21

Nuh dedi: “Ey Rəbbim! Onlar mənə asi oldular və var-dövləti, övladı özünə zərərdən başqa bir şey artırmayan bir adama tabe oldular.

22

Onlar (mənə qarşı) böyük bir hiylə işlətdilər

23

və (özlərinə tabe olanlara) dedilər: “Öz məbudlarınızı tərk etməyin; Vəddi, Suvaı, Yəğusu, Yəuqu və Nəsri tərk etməyin!”

24

Artıq onlar çoxlarını azdırmışlar. Sən də zalımlara azğınlıqdan başqa bir şey artırma”.

25

Onlar öz günahlarına görə (suya) qərq edildilər və oda atıldılar. Onlar özlərinə Allahdan savayı köməkçilər tapmadılar.

26

Nuh dedi: “Ey Rəbbim, kafirlərdən yer üzündə bir nəfəri belə sağ qoyma!

27

Əgər Sən onları (sağ) qoysan, onlar qullarını azdıracaq və yalnız günahkar, kafir (övladlar) doğub-törədəcəklər.

28

Ey Rəbbim! Məni, valideynlərimi, evimə mömin kimi daxil olanları və (bütün) mömin kişi və qadınları bağışla! Zülmkarların isə ancaq həlakını artır”.